Almanya’daki kazılarda ortaya çıkarılan bu makaslar en az 2 bin 300 yaşında ve bugün hala kullanılıyor.
Alman arkeologlar, Münih’teki bir şantiyeyi incelerken muhteşem bir antik makas keşfettiler. Makas son derece iyi korunmuştu ve hala keskindi.
Bavyera Eyaleti Anıtları Koruma Bakanlığı (BLfD) arkeologları, Münih’in bir banliyösü olan Sendling’deki bir şantiyede İkinci Dünya Savaşı mühimmatını bulmak için Arama yapan bir bomba imha grubu tarafından çağrılmıştı. Bu standart ihtiyati uygulamaydı, ama imha grubu aramalarında, Keltlerin kalıntılarını ve eşyalarını çukurlara gömmeden önce kalıntılarını yaktıkları bir zamana, MÖ 3. veya 2. yüzyıla tarihlenen ölü yakma mezarı olduğu ortaya çıkan gömülü ahşap bir yapıyla karşılaştı.
Keltler, Batı Avrupa’nın çoğuna yayılmış erken bir Hint-Avrupa halkıydı. Farklı kabile ve kümelerden oluşan bu halklar, Britanya Adaları’ndan kuzey İspanya’ya kadar uzanan bir alanı kapsıyordu. Hatta modern Transilvanya ve Karadeniz kadar uzak doğuya ulaştılar. Bu farklı halklar, birden fazla noktada Roma İmparatorluğu altında kaldılar ve daha sonra Britanyalılar, Galyalılar, Boiler, Galatlar ve Keltiberler dediğimiz şeye dönüştüler.
Keltler öbür dünyaya açık bir inanç sergilediler ve çeşitli cenaze törenleri yaptılar, ancak yazılı kayıtlar yapmadıkları için inançları hakkında bilinenlerin çoğu ikinci el hesaplardan veya geride bıraktıkları eserlerden geliyor. Bu nedenle Münih’teki mezar yeri heyecan verici ve değerli bir yere sahiptir.
BLfD grubu, katlanmış bir kılıç, bir kalkanın kalıntıları, bir mızrağın ucu, bir ustura ve bir insan fibula dahil olmak üzere birkaç nesne buldu.
Araştırmacılar, kılıcın katlanmadan önce ısıtıldığını ve bunun da onu savaş için işe yaramaz hale getirdiğini düşünüyor. Bunun neden yapıldığına dair çeşitli açıklamalar sunulmaktadır. İlk olarak, bükülmüş bir kılıç işe yaramayacağından, yağmacıların mezarı rahatsız etmesini önlemek için bükülmüş olabilir. Başka bir seçenek de, kılıcın yok edilmesinin sembolik amaçlara hizmet etmesi (kılıcın “öldürülmesi” ritüeli) ve ölen sahibinin öbür dünyada kılıcı kullanmaya devam edeceği inancını desteklemesi olabilir. Son olarak, gulyabanilere (dirilen ölüler) karşı bir batıl inanca işaret edebilir.
Ancak bu keşfin en değerli kısmının bu objelere eşlik eden makas olduğu rahatlıkla söylenebilir. Bu makaslar o kadar iyi korunmuş ki ” hafif bir parlaklık ile neredeyse yeni olarak tanımlanır “. Günümüzde olduğu gibi eski makaslar da saç veya kumaş kesmek, hayvan yünü kırkmak gibi birçok amaca hizmet eden aletlerdi.
BLfD lideri Profesör Mathias Pfeil, keşif ” özel bir keşif ” olarak görür. Açıklamada, makas sadece etkileyici bir kadro sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda büyük bir korumaya da sahip ” geçmişimize dair büyüleyici bilgiler sağlar.” anlattı. Profesör Pfeil’e göre makas yaklaşık 2.300 yaşındave bugün hala kullanılmaktadır.
